gecikmiş konuşma

Çocuğun konuşması yaşıtlarında geri kalan bir seviyede ise gecikmiş konuşmadan şüphelenilebilir.

Fiziksel yetersizlik, işitme kaybı ve görme özrü gibi bazı duyusal kayıplar, erken dil ve bilişsel gelişim için önemli olan deneyimleri engelleyebilir, bu durumda da çocuk çevrenin ve duyuların zengin kaynağından ve sonuç olarak bilgiden yoksun kalabilir. Çocuğun çevresinde ilgisini çeken, dil ve konuşma gelişimini destekleyen bir ortam yoksa, gelişimi daha yavaş olabilir. Bu konudaki uyarıcıların yetersizliği, uyarım eksikliği konuşmada gecikmeye yol açabilir.

1. Hiç konuşmaz veya zor anlaşılan birkaç sözcük kullanırlar. Kelime hazneleri çok dardır.
2. Yutma, çiğneme ve salya akıtma sorunu yaşayabilirler.
3. İşaretlerle anlaşmaya yönelebilirler
4. İletişim kurmaya isteksiz olabilirler
5. Anlaşılmaz sesler çıkarabilirler
6. Yalnız kalmayı tercih ederler
7. İsteklerini, düşüncelerini dile getirirken hoş olmayan (vurma, çarpma, ağlama, bağırma gibi) tepkilerde bulunabilirler.
8. Dikkatleri dağınıktır

Gecikmiş konuşma güçlüğü ne kadar erken fark edilirse, çocuğa yönelik tıbbî ve eğitsel önlemlerin alınması da o kadar erken olacaktır. Uzman bir doktora başvurabilir ve bir konuşma terapistinden yardım alabilirsiniz.